با عوارض مصرف دانه چیا در این مطلب آشنا شوید و بدانید خوردن این گیاه چندان هم بی خطر نیست. دانه چیا با نام علمی سالویا هیسپانیکا از نوعی گیاه بومی آمریکای جنوبی به دست می‌آید. این دانه‌ها با این‌که هزاران سال است مصرف می‌شوند، در سال‌های خیر به دلیل آشکار شدن ویژگی‌های تغذیه‌ای خاصشان، از جمله داشتن مقدار زیادی پروتئین و فیبر، مورد توجه قرار گرفته‌اند. دانه‌های چیا معمولا به غذاها اضافه می‌شوند تا ارزش تغذیه‌ای آن‌ها را افزایش دهند.
به گزارش روزنامه خراسان به نقل از «وری‌ول‌هلث»، برخی افراد به دانه چیا حساسیت دارند. عوارض این واکنش آلرژیک در برخی افراد، اگرچه نادر است‌ اما می‌تواند به صورت سرگیجه، اگزما و خارش دست یا تورم صورت باشد. آلرژی به کنجد و دانه‌های چیا نیز ممکن است با هم مرتبط باشد. بنابراین اگر به کنجد حساسیت دارید، هنگام مصرف دانه‌های چیا احتیاط کنید. در ادامه هشدارهایی درباره مصرف این دانه‌های پرخاصیت را مرور می‌کنیم:
عوارض مصرف زیاد دانه چیا
از طرفی، مصرف بیش از حد دانه‌های چیا هم ممکن است خطرناک باشد. مقدار استاندارد توصیه‌شده یک اونس یا ۲۸.۸۵ گرم، معادل ۲.۵ قاشق غذاخوری، در روز در اعلام شده است. اگر در یک وعده یک‌سوم فنجان دانه‌های چیا مصرف کنید، حدود ۲۲ گرم فیبر دریافت خواهید کرد که معادل تقریبا ۶۰ تا ۸۰ درصد نیاز روزانه‌ به فیبر است که بسیار زیاد است و ممکن است عوارض جانبی مانند دل‌درد شدید به همراه داشته باشد، به‌خصوص اگر به مصرف فیبر زیاد در رژیم غذایی‌تان عادت نداشته باشید. با مصرف مقدار زیاد دانه‌های چیا، دریافت مقدار زیادی اسید فیتیک موجود در آن نیز ممکن است جذب برخی مواد مغذی را کاهش دهد.
خطر خفگی یا چیا
مصرف مقدار زیادی دانه چیا به صورت خشک ممکن است باعث خفگی شود، به‌خصوص در افرادی که مشکل بلع (دیسفاژی) یا سابقه انسداد مری دارند، زیرا دانه‌های چیا تا ۲۷ برابر وزنشان آب جذب می‌کنند و خوردن دانه‌های چیای خشک و نوشیدن آب پس از آن می‌تواند باعث انبساط و گیر کردن آن‌ها در مری و خفگی می‌شود. با وجود این مصرف آن‌ها عموما مشکلی به همراه ندارد و به افراد افراد مبتلا به دیسفاژی یا سابقه انسداد مری توصیه می‌شود قبل از خوردن آن‌ها را خیس کنند تا حجم شان از قبل افزایش یابد.
دانه چیا با چه داروهایی تداخل دارد
ترکیبات موجود در دانه‌های چیا مانند فیبر محلول ممکن است بر نحوه جذب یا استفاده بدن از داروهای مختلف تاثیر بگذارد. داروهای دیابت
دانه‌های چیا می‌توانند با کاهش جذب کربوهیدرات‌ها، سطح قند خون را تثبیت کنند. مصرف مقدار زیادی دانه چیا همراه با داروها یا مکمل‌های دیابت (مانند برمبریین یا دارچین) ممکن است تاثیر آن‌ها را بیش از اندازه افزایش دهد.
داروهای فشار خون
برخی تحقیقات نشان می‌دهند که دانه‌های چیا ممکن است فشار خون را کاهش دهند. فیبر محلول دانه‌های چیا نیز ممکن است جذب برخی داروها را کند و در نتیجه تاثیر آن‌ها را کاهش دهد؛ بنابرین بهتر باشد دانه‌های چیا و داروهای فشار خون با فاصله چند ساعت از هم مصرف شوند.
داروهای رقیق‌کننده خون
دانه‌های چیا منبع مهم اسیدهای چرب امگا۳ گیاهی محسوب می‌شوند. دوز بالای این اسیدها می‌توانند زمان لخته شدن خون را به تاخیر اندازند و ممکن است تاثیر داروهای رقیق‌کننده خون را افزایش دهند.
فیبر و اسید فیتیک موجود در دانه‌های چیا ممکن است جذب مکمل‌های روی، کلسیم و آهن را هم کاهش دهند. این دانه‌ها همچنین می‌توانند مشکلات گوارشی ایجاد کنند. با آن که مصرف فیبر کافی به پیشگیری و درمان یبوست کمک می‌‌کند، دریافت فیبر بیش از حد نیاز مشکلات گوارشی مانند نفخ و درد شکم را به همراه خواهد داشت. افراد مبتلا به بیماری التهاب روده (آی‌بی‌دی) هم شاید بهتر باشد مصرف آن را در دوران عود بیماری محدود کنند اما در دوره‌های بهبود و سلامت، به دلیل داشتن پروتئین، فیبر و امگا ۳ بالا مصرف آن‌ها توصیه می‌شود.
مشکلات کلیوی ناشی از دانه‌ چیا
اگرچه مصرف دانه‌های چیا به مقدار کم بی‌خطر است، افراد دچار بیماری‌های مزمن کلیوی باید به میزان مصرف توجه داشته باشند زیرا یک وعده دانه‌های چیا (۲.۵ قاشق غذاخوری) حاوی ۱۱۵ میلی‌گرم پتاسیم و ۲۴۴ میلی‌گرم فسفر است؛ دو ماده مغذی که در افراد با بیماری کلیوی باید کنترل‌شده دریافت شود. همچنین با توجه به این که دانه چیا سرشار از اگزالات است، کسانی که سابقه سنگ کلیه از جنس اگزالات کلسیم دارند، هم باید در مصرف آن احتیاط کنند.